Foto gemaakt door Janita Smit
“Mijn droom is dat er veel meer van deze woonvormen komen, kleinschalig en flexibel zodat je die aandacht kunt geven die vereist is op de momenten dat ze zich voordoen”
In gesprek met Marian Bok, zij vertelt bevlogen over hun gezinshuis en de woonvorm voor beschermd wonen. Marian woont samen met haar man Wim en hun 4 kinderen in Veen. Bij hen in het gezinshuis wonen 2 kinderen en in de appartementen naast hun huis wonen nog 2 jong volwassenen in een woonvorm voor beschermd wonen.
“Zij bewegen mee op het ritme van het gezin. Waar aandacht en structuur centraal staan. Met een duidelijke visie en gaan voor zo goed mogelijke professionele zorg en begeleiding”
Wat is jullie visie?
Ieder kind heeft het recht op een fijne, veilige en goede plek om te wonen, waar het de aandacht en zorg krijgt die het nodig heeft om te kunnen ontwikkelen. Elk mens moet de kans krijgen om zijn competenties en de mogelijkheden die daarbij horen te benutten om een volwaardig lid van de maatschappij te kunnen zijn.
“Zoals een dirigent op de bok gaat staan om zijn orkest te leiden, zo willen we graag dat de mensen die bij Project Bok verblijven ook hun leven (weer) zelf gaan leiden en vorm kunnen geven”
Wat doen jullie om dit doel te bereiken?
De kinderen zijn onderdeel van ons gezin, zij draaien volledig mee. Ze gaan bijvoorbeeld mee naar verjaardagen en feestjes. Ook de jongeren zijn dagelijks in ons gezin, ze eten vaak mee, vieren kerst en sinterklaas bij ons en doen zo mogelijk mee met activiteiten. We vieren het leven zoveel mogelijk met elkaar. Gedrag en houding worden gespiegeld, ook door de gezinsleden waar ze mee optrekken!
Doelen stellen en afspraken maken
“Bij de woonvorm beschermd wonen, wordt een intensieve training aangeboden tijdens de eerste twaalf weken van het verblijf. Er worden doelen gesteld en afspraken gemaakt hoe die in stappen behaald kunnen worden. Het opbouwen, uitbreiden en verstevigen van een positief sociaal netwerk is een belangrijk aandachtspunt in de begeleiding. Structuur bieden bij alle dagelijkse zaken, zodat ze deel kunnen nemen aan de maatschappij eventueel met begeleiding. Er wordt vooral aangestuurd in het positieve. Echt op zijn Veens: ‘Zo normaal als mogelijk en zo specifiek als nodig’. Na de eerste drie maanden wordt er verder gewerkt in één op één gesprekken aan de samen opgestelde doelen. Vooral van de dagelijkse ervaringen en activiteiten worden leerervaringen gemaakt.”
“Gedrag en houding worden gespiegeld en besproken. Stimuleren om zichzelf te ontwikkelen en te doen wat daarvoor nodig is.”
Persoonlijke ontwikkeling
Om zelf professioneel te blijven werken is een objectieve blik van buitenaf nodig. Daarom komt er elke maand een orthopedagoog langs bij Wim en Marian, hebben ze intervisie en contact met andere gezinshuisouders en begeleiders. Ook wordt er minimaal elk jaar een werk gerelateerde training gevolgd.
“Je bent zelf namelijk het instrument in dit werk. Iedereen heeft mede professionals nodig om te kunnen spiegelen om zo ook jezelf verder te ontwikkelen”
Wat is jouw drijfveer om dit te starten?
Op mijn 18e liep ik stage in een therapeutisch gezinshuis en vanaf die tijd wist ik dat ik graag pleegkinderen wilde. Daarnaast zit ondernemen in mijn ‘Veense’ bloed en heb ik een sociale opleiding gevolgd. Op deze manier kon ik al mijn wensen samenvoegen en dat doen waar ik in geloof en waar ik blij van word.
Hoe bewaken jullie je gezinsleven?
Eén keer per jaar gaan we met het (eigen) gezin een week op vakantie. Met de ‘Bokkenbus’ wordt een ieder naar zijn hobby gereden, zodat je ook regelmatig wat ongedwongen momenten samen hebt. Wim, mijn man, is meestal degene die iedereen op zijn bestemming brengt, of dit nu over school, muziekles, het voetbalteam of een uitje gaat. Zonder hem was het runnen van ons gezinshuis niet mogelijk geweest.
“We houden erg van gezelligheid en feestjes. We doen daarom graag mee aan activiteiten die in het dorp georganiseerd worden, zoals de dorps- en muziekquiz en de verlichtingsweek.”
Structuur in het dagelijkse en goed voor jezelf zorgen. Het brengt je veel, maar inderdaad vaak is het druk en het gaat altijd, 24/7 door. Het is bewust zelf kiezen voor en genieten van mooie momenten die elke dag langskomen: een wandeling naar school, samen kijken naar een mooi bloemetje of spinnetje, ontmoetingen met mensen die je tegenkomt. Elke zondagmorgen nemen we een rustmoment. Het gezin gaat dan naar de kerk en geniet van het stil zijn, het samen zijn, de bezinning, de muziek, het kijken naar het groter geheel, het bemoedigd worden, het aan het denken gezet worden en de ontmoetingen met anderen.
Sowieso zijn we erg blij met mensen in onze omgeving die voor ons klaarstaan en met ons meedenken! Met elkaar proberen we de inhoud van een oud Afrikaans gezegde in de praktijk te brengen: “It takes a village to raise a child!”.
