Tekst en foto Rijan van Leest
Eveline van den Dungen (42) uit Hank is moeder, leerkracht en Sensi-therapeut. In haar praktijk Kinderkracht Hank begeleidt ze kinderen en ouders in hun persoonlijke groei.
Waarom wilde je het onderwijs in?
“Als ik vroeger met mijn twee zussen schooltje speelde, was ik altijd de juf. Toch dacht ik lang dat dit niet voor mij weggelegd was. Op de middelbare school had ik een mentor die me ervan overtuigde dat ik het wel kon.
Inmiddels ben ik een andere juf dan in de eerste jaren voor de klas. Toen deed ik autoritair, dat was een overlevingsstrategie. Ik vond het bijvoorbeeld ontzettend belangrijk dat de leerlingen netjes twee-aan-twee naar de gymzaal liepen.
Toch hield ik dat niet lang vol, vooral omdat kinderen het haarfijn aanvoelen of je een rol speelt of dat je echt bent. Bovendien kreeg ik na enkele jaren een zeer spirituele collega die het anders aanpakte. Hij liet mij ook zien hoe gevoelig ik ben. Dat heeft heel veel invloed gehad op mijn visie op onderwijs.”
Welke veranderingen heeft het onderwijs volgens jou nodig?
“Ons onderwijs is nog steeds vooral gericht op kennis en prestaties. Er is minder aandacht voor persoonlijke groei. Rust, structuur en duidelijkheid kunnen de meeste leerkrachten wel geven, maar het lukt ze vaak niet om deze kinderen met al hun bagage op alle vlakken te zien. Dat ligt vooral aan de manier waarop ons onderwijs in elkaar zit.
Kinderen hebben echter nodig dat ze écht gezien worden. Achter gedrag gaat namelijk vaak een bepaald thema schuil, waardoor kinderen zich anders gedragen dan je zou verwachten. Als je kijkt wat achter het gedrag zit, ontdek je vaak een levensles die het kind mag leren. Ons onderwijs zou meer aandacht mogen hebben voor deze levenslessen en niet alleen focussen op cognitieve zaken, zoals de tafels.”
Hoe pak je dat zelf aan?
“Ik merkte dat ik op school niet genoeg mogelijkheden heb om de leerlingen nog verder te helpen. Daarom ben ik een opleiding tot Sensi-therapeut gaan volgen. Hiermee kan ik kinderen en ouders vanuit mijn eigen praktijk beter begeleiden in hun persoonlijke ontwikkeling.
Mijn opleiding tot Sensi-therapeut heeft mijn kijk op de wereld en kinderen veranderd. Ik ben bijvoorbeeld zaken als hoogsensitiviteit veel serieuzer gaan nemen. Ik zie ook dat de kinderen van nu om een andere benadering vragen. Ze accepteren geen keurslijf en autoriteit meer. Dat zie je niet alleen in de klas, maar bijvoorbeeld ook bij de voetbalclub. Ze willen veel meer hun eigen ding doen en kunnen steeds beter spiegelen. Ze laten ons zien wat er anders moet en hebben meer behoefte aan spiritualiteit.”
Kun je jouw werkwijze als therapeut beschrijven?
“Eerst stel ik het kind op zijn gemak. Ik stel bewust niet te veel vragen. Met een biosensor meet ik de energetische laag en werk ik een protocol af dat leidt naar de thema’s die spelen, zoals weinig zelfvertrouwen, angsten en pestgedrag. Dat zorgt voor blokkades in het lichaam. Door die op te sporen en weg te nemen zet je processen in gang. Dat doe ik onder meer met technieken uit de Oosterse therapiewereld, zoals voetreflextherapie en drukpuntmassages, maar ook met voedingsadviezen.
Voor iedereen is er een andere oplossing. Soms vinden we die niet meteen en hebben we wat meer sessies nodig, maar meestal zijn we in drie behandeling klaar. Het begint echter altijd met bewustwording, want vandaaruit kun je gaan oplossen. Dat betekent dat ik regelmatig niet alleen met het kind, maar ook met de moeder of vader aan de slag ga. Mijn motto is niet voor niets ‘Blije ouders, blije kinderen’.”
